Gastgezinnen

Wie, waarom, wat, hoe?

Wie - Gastgezinnen zijn personen of gezinnen die twee (of meer) koorleden te logeren hebben tijdens een deel van de tournee. 

Waarom - Ervaringen van gastouders over de kennismaking met jongens uit een andere Europese cultuurzijn overwegend positief. Zowel de gastgezinnen als de gasten maken veel mooie dingen mee in die paar dagen dat ze bij elkaar zijn. Gastouders willen een bijdrage leveren aan mogelijkheden van het koor om in Nederland op te treden waarbij kosten voor onderdak en voedsel zo laag mogelijk zijn voor het koor. Door de bezoeken aan woonplaatsen en het verblijf in gastgezinnen zijn er warme banden ontstaan tussen koorleden en gastgezinnen.
De reizen in Nederland zijn feitelijk alleen mogelijk wanneer het gezelschap onderdak krijgt aangeboden, het liefst bij gastgezinnen, of anders toch tegen zeer gereduceerde tarieven. De gastgezinnen zijn onmisbare sponsoren van de tournees.

Wat - Wat van gastgezinnen wordt gevraagd is BBB-plus: bed, bad, brood met nét iets meer. Het gaat dus om basic-logies met een warm bed in een warme slaapkamer en maaltijden. Verzekeringtechnisch is de gast kortstondig gezinslid. De zangers weten dit en gedragen zich daarnaar. De koorleden passen zich aan aan de regels van het gastgezin. 

Hoe - De jongens worden vooraf in koppels ingedeeld, waarbij rekening is gehouden met onderlinge vriendschappen en karakters. In elk koppel is tenminste één van beiden in staat om zich voldoende uit te drukken in het Engels - ook bij de jongsten. Daarnaast bieden moderne technieken als google translate voldoende mogelijkheden om elkaar te begrijpen.

Een deel van de zangers bespeelt een instrument. Een aantal studeert of studeerde aan een conservatorium. Dit kan tot leuke ontmoetingen in huiselijke sfeer leiden.

De groep is globaal in drieën te verdelen:

• 1/3 volwassenen – hieronder vallen ook de twee chauffeurs, pianiste, hulpdirigenten en dirigent
• 1/3 tieners – jongens vanaf een jaar of 13 tot aan de leeftijd van de stembreuk
• 1/3 kinderen – jongens in de leeftijdsgroep 9 tot 13 jaar

In de regel ontvangen de leden van het gastgezin een vrijkaartje voor een concert in hun regio.

Organisaties die effectief bijdragen aan gastgezinnen worden vermeld als sponsor.

Ervaringen in Nederland

Andrey liep de woonkamer in, ziet de tuin en draait zich abrupt om als ik hem vraag wat hij wil drinken. Na de thee vraagt hij in zijn beste Engels of hij de tuin even in mag. Tuurlijk en ik wijs naar de deur. Dat joch van dertien loopt door de tuin en raakt hier en daar een laat herfstblad aan. Teder haast. Bij het vijvertje blijft hij staan en loopt dan langzaam het huis weer in. Het is koud buiten en hij heeft geen jas aan. Zachtjes bekent hij “Ik vind het zo mooi.” Daarna vraagt hij voorzichtig: “Mag ik morgen weer even in de tuin lopen?”
gastvrouw

Een PC is niet onbekend voor Maksim en Peter. Toch zijn ze heel opgetogen wanneer ze horen dat ze er hun gang mogen gaan. Wel voeg ik de opgeschoten knapen toe dat de computer ook door mijn vrouw wordt gebruikt, dus netjes blijven! Ze lachen wat. Na het nodige gedoe en geschuifel vanwege het vreemde toetsenbord voor hun, halen ze me op om te komen kijken. Na één muisklik verschijnt een bekend plaatje van het koor, en  - Suprise! - ze laten me apentrots het youtube’je van hun koor horen
gastheer

“Ze wilden snert. Dus ik heb gisteren snert staan koken!”
gastvrouw

“Bij mij hebben ze onder het eten koken met de Lego gespeeld en warme chocomel gedronken. Zo gezellig.”
gastoma

Komt die knaap met een paar plastic tasjes binnen. Ze hebben de winkels dus gevonden. Trots komt er een spijkerbroek uit. Een beetje verbaasd vraag ik waarom hij die gekocht heeft, omdat de grivna geen gunstige stand heeft. “Quality here is much better, sir.” En over deze uitspraak valt duidelijk niet te discussiëren!
gastheer

“Ze komen volgend jaar toch wel weer, he?”
gastdochter

Waarom? Daarom!

De eerste keer

November 2018, regio Hoogezand

We hebben als 'verse' gastouders wel een beetje in spanning gezeten vooraf over wat de impact zou zijn als er opeens 2 vreemden in huis zouden logeren en hoe dit de dynamiek in het gezin zou beïnvloeden.

Achteraf kunnen we alleen maar zeggen dat het een unieke ervaring is geweest waar iedereen laaiend enthousiast van is geworden.

Het afscheid nemen van 'onze jongens' was voor de kinderen zelf zwaar. Ze begonnen helemaal met elkaar mee te leven. Onze kinderen beleefden hun buurt en alles wat ze hebben anders door de ogen van kinderen waar alles nieuw voor is.

Een greep uit de hoogtepunten die we hebben beleefd en ondernomen met 'onze' jongens:

We zijn met ze naar de basisschool van onze kinderen geweest en daar heeft de klas voor ze gezongen, aansluitend hebben we een Youtube video gekeken van het optreden van vorig jaar.

Verder werd er met Google Translate geoefend in het communiceren in het Engels/Oekraïens.

Dat iedereen een I-Pad heeft in de klas was voor de jongens echt een belevenis, later begreep ik dat in Kiev alles nog met verouderde boeken gaat. Dan kom je in een klas met een Digi-bord en iedereen een I-Pad. De jongens hebben juist zoveel interesse in technologie en zijn continue met hun telefoon bezig en zagen het wel zitten om deze vorm van onderwijs direct naar de Oekraïne te halen.

We zijn nog even Zuidlaren in geweest en hier werden kippenbouten uitgezocht voor het eten, ze waren gek op kip. Omdat het brood inderdaad niet echt gewaardeerd werd, mochten ze yoghurt halen in de Jumbo, met de zelfscan werd maar weer eens aangetoond hoe ver we al zijn met techniek.

We hebben samen met de jongens nog lekker in het bos bij Anloo gewandeld en daar werd duidelijk dat ze een goed oog hebben voor de natuur en ook alle paddenstoelen konden vinden die er aan het groeien waren. In Oekraïne gaan ze vaak door het bos op zoek naar paddenstoelen om te eten, aangezien ik geen verstand heb van eetbare paddenstoelen alles netjes laten staan, maar het was verbazingwekkend om te zien hoe goed ze waren getraind om de verschillende soorten op te merken.

Thuis werd vol bewondering de lessen van onze kinderen op de blokfluit en piano gevolgd en ze applaudisseerden zelf na het einde van het huiswerk.

Op zaterdag zijn we met de bus naar Groningen gegaan waar we met andere gastouder hadden afgesproken. Lekker geshopt en vis gegeten op de markt.

Thuis werden ze door onze kinderen gewoon meegenomen in het regulier spel, bouwen met Kapla vonden ze leuk om te doen. Verder lekker naar buiten, op de skelter, de kabelbaan en de schommels. Ze waren goed bedreven in voetbal en hadden ze gelijk aansluiting bij de andere buurtkinderen.

Doordat ze zoveel plezier beleefden aan de natuur en dieren, hebben we ze nog meegenomen naar de zorgboerderij waar allerlei soorten kippen, geiten, konijnen en paarden lopen. Als klap op de vuurpijl nog even eieren geraapt bij de kippen. De eieren mochten we mee naar huis nemen... 

Door het enthousiasme en de open blik, gingen de deuren open en krijg je zelf ook een beetje de spiegel voor, van hoe goed je het hebt met wat we onze kinderen allemaal mogen aanbieden. Ook het besef dat er niet veel voor nodig is om een leuke tijd met elkaar te hebben. 

De jongens hebben ons als gezin dichter bij elkaar gebracht en we vonden het fijn om ons leven met hen te kunnen delen. Van onze kinderen hadden ze gewoon nog veel langer mogen blijven, vandaar dat het afscheid zwaar viel.  Als volwassen verwacht je dat het je veel inzet/energie gaat kosten, maar door de belevenis gaf het juist ook net zoveel energie terug. Dzvinochok leeft nu dagelijks bij ons thuis, aangezien hun CD iedere dag trouw beluisterd wordt.

Geschreven door een gastouder

Slapen buiten Lop

November 2012, ZEERIJP

Tussen eindeloze weilanden liggen de boerderijen en stallen schijnbaar toevallig onder onrustige wolken verdeeld. Rondom de gebouwen zwaaien populieren en elzen mee in de wind en de weinige wegen zijn één tractor breed. Ze leiden naar een gehucht met een stevige kerk met dikke muren, een robuuste toren en solide steunberen. De oude Jacob. Die waait niet weg.

In de schemering zijn de mensen gekomen. Eerst een vrolijke jonge koster, daarna anderen, sommigen gezellig samen met hun kinderen. In het zaaltje naast de pastorie worden tafels klaargezet, de jongsten dreutelen wat rond, nieuwsgierig waar iedereen zo nieuwsgierig naar is. Dan komt de bus met het vreemde nummerbord en de letters UA. Een enorme rij jongens komt eruit: het koor. Opgewonden, want het is ze niet ontgaan dat ze aan de rand van Nederland en dús aan de rand van hun continent zijn. En ze lusten wel wat. Hun leider is echter streng: geen cola nu, alleen een slok thee met een Groninger koek. Na het inzingen mag er gegeten worden.

De stoet verdwijnt naar de geheiligde ruimte, achter de onvermoeibare koster aan. ‘Daar’, wijst hij. De donkerogige dirigent maakt wat gebaren en spreekt in een onbegrijpelijke taal wat toverformules. De ploeg stelt zich gehoorzaam op als een goed ingestelde machine. En dan vinden ruimte en geluid elkaar. De donkere ogen tasten rond, vragen weer stilte, de stemvork pinkelt, nog een passage, wat instructies en dan is het klaar. Vanavond meer, ná de Groninger Poffert  voedzame mosterdsoep en belegde broodjes in soorten en maten.

Die avond is het koor de klok die de kathedraal van storm en zonneschijn tot in de laatste barstjes en kieren vult met muziek en door het publiek wordt opgenomen. Wanneer het tijd is om de gasten te verdelen over de gastgezinnen, loopt het als een tiereliertje: “O, mogen de kleintjes wél in een tweepersoonsbed? Dan kunnen we er nog twee hebben.” Na een half uurtje gaan vijftig volslagen vreemde, jonge mensen mee met Loppersummers en vooral met anderen van buiten Lop.

De volgende ochtend komen de verhalen. Hoe gezellig het was, hoe kort het verblijf, hoe mooi, hoe warm. En hoe bijzonder. Dat dit kan, binnen Lop en binnen buiten Lop. Dit is gastvrijheid: niet vragen maar doen, een bed opmaken, een pizza of bord voedzame soep op tafel zetten en de volgende dag een boterhammetje in de hand en een lunchpakketje verzorgen. Meer is het niet en meer hoeft ook niet.

Loppersumers, Zeerijpers en hun buren houden er een leuke ervaring aan over. Nadat iedereen afscheid heeft genomen en dirigent Ruben met welluidende stem de gastgezinnen heeft bedankt wordt de motor gestart. Even lijkt de toren te buigen en een duim op te steken. En dan staat de oude Jacob weer stil, terwijl de bus uit zicht verdwijnt en de mensen weer naar huis gaan. Mooi man!

Geschreven door een gastouder